De kop is eraf

Vandaag is het dan zover. We gaan aan ons avontuur beginnen. Gisteravond nog even een belletje over en weer en afgesproken dat ik, Anne, Daan om 8 uur vanochtend op zou pikken. Uiteraard was ik weer wat kwijt, een vestje, dus ging er een app naar Daan dat ik even op zoektocht was en dus wat later kwam. Nu kent Daan mij door en door dus kans is groot dat ze deze laatkomer ingecalculeerd had.

8.10 sta ik toeterend voor haar deur. Daan pikt nog even uit iets uit haar huis op waarbij ik verzin om even de auto achteruit op de stoep tussen twee palen te parkeren. Nul piepjes van de parkdistancecontrol gaan af, alles lijkt in kan en kruik. Echter zie ik een buurvrouw die een vrij ernstig en verschrikt gezicht trekt waarbij ook Daan inmiddels het huis uit komt rennen met zwaaiende handen en het verzoek om gelijk op de rem te trappen. Op drie centimeter na ben ik net niet over de kilo bananen van Daan gereden, die ze even met haar tas op datzelfde stoepje had gelegd. Pfff, ons proviand!! Bijna aan gort.

Vervolgens beide in de auto geïnstalleerd met een grote bak koffie en thee waarna plank gas en er volgt een gezellige reis. twee uur en 20 minuten een aaneenschakeling van gekakel, gelach en getier. De rit was eigenlijk zo voorbij. Grootse plannen hebben we in ieder geval. Want wie weet, gaan wij vandaag niet één, maar wel twee etappes lopen. Wel ja joh, dat kunnen wij. Nee we zien wel, zeggen we tegen elkaar. We gaan gewoon hobbelen en als we vanuit Pieterburen in Winsum aankomen pakken we of de trein naar Groningen, of we lopen gewoon door. Dat kunnen wij best. Denken wij. En als er regen komt..., wij laten ons niet kisten en lopen stug door. Gewoon gaan met die banaan

Na twee uur en 20 minuten komen we Groningen inrijden. Nou nou nou, wij zijn echt geen mietjes of debielen wat autorijden betreft, maar Groningen is toch wel wat anders dan ons Rotterdam hoor. Wat duidelijkheid betreft kunnen ze nog veel van ons leren. Rijdend over de busbaan, wat we pas doorkrijgen wanneer we al bijna aan het einde zijn, gevolgd door een rit over het fietspad, komen we eindelijk op de Grote Markt. Het kost ons dan nog drie rondjes rijden voor we een een parkeergarage vinden.  Hiervoor hebben we eerst per auto het voetgangerspad aangedaan, wat we overigens ook niet helemaal á la minute doorhebben, waarna we voor de ingang van een fietsparkeergarage staan. Nee een X3 past daar niet in. Dat maakt dat we toch een vierde rondje moeten maken. Gelukkig gaat dat goed. Niettemin, na het bijna overrijden van Daan haar bananen, rijden over bus-strook, fietspad, voetgangers pad en eindigen bij een fietsgarage... is de toon gezet. Dag kan niet meer stuk.

Inchecken geblazen, wandelschoenen aan, ff discussie wat betreft het weer en dus korte broek of lange broek en we zijn foetsie. Op weg naar Station Groningen. Op weg naar de start van het Pieterpad