Tijd om de tocht langzaam aan ten einde te maken en onszelf van een goed maal te voorzien

etappe 23 Swalmen - Montfort 21 km 

 Deel 1 30 mei 2021. Swalmen - Asenray  ca 7,5 km (Etappe in 2 delen gelopen)

Ondanks de 17 kilometer die er bijna 21 werden, besloten we toch nog maar een stukje door te lopen. Prima loopweer, we zijn goed in shape en bovendien staat de auto toch in Roermond. Laten we dan die richting maar uit blijven lopen. We praten nog even met een voorbij wandelende man die zijn husky uitlaat. We moeten de het lieve dier even aanhalen. Te schattig. We nemen, met goedkeuring van zijn baas, een foto, Louise zet mij leunend op de brug, nog even op de kiek en vervolgens lopen we over het marktpleintje, waar we tevens een restaurantje zien die reclame maakt als zijnde uitrustplaats voor het Pieterpad. 

 

We lopen tussen de kerk en het oude gemeentehuis door en komen in een (saai) plantsoen terecht. We belandden op een autoweg die tussen woonhuizen doorgaat. We volgen de beschrijving in het boek alsmede de rood-wit markeringen. Dit lijkt in eerste instantie goed te gaan maar alles behalve dat. We moeten een straat links inslaan richting kasteel Hillenraedt waarvan wij op dit moment tot de conclusie komen dat die straat helemaal niet bestaat. Af en aan lopen we de straat op het neer. Er begint lichtelijke irritatie te ontstaan. Op zich zijn wij echt wel wat kilometers gewend. Maar eigenlijk, na een dag lopen waarbij je een halve marathon wandelend in de benen hebt, en je er nog een klein stukje bij wil lopen heb je eigenlijk de instelling van: "Okej, we lopen nog ff die 5 extra er in een uurtje bij. En als je dan een half uur over één straat heen en weer loopt te drentelen omdat de straat die in de beschrijving staat er niet is..., dan irriteert mij dat zeer. Subtiel uitgedrukt!

Uiteindelijk komt er een dame uit haar voortuin gelopen en vraagt wat we zoeken. Een lieve vrouw waarvan we gelijk horen dat ze geen Limburgse is maar import. Ze weet de exacte route niet precies maar ze weet wel hoe je bij kasteel Hillenreadt moet komen. Ze wijst ons de weg, vervolgens blijven we tien minuten kletsen en besluiten dan toch maar door te gaan want de tijd tikt immers ook door.

We lopen via de niet officiële route zoals de dame heeft aangegeven. Mits we de bebouwde kom uitlopen zien we weer de LAW markering. Blij huppelen we verder. Aan de rechterhand lopen we langs een weiland met een lief ezeltje. We halen het beestje aan en zijn er zo mee bezig dat we niet in de gaten hebben weer een pad voorbij gelopen te zijn. 

Opnieuw zitten we weer in de zoekmodus. Gelukkig vinden we het pad nu sneller. Ipv links om het weiland moesten we rechtsom. We komen over een smal zandpad te lopen die tussen weiland/bos en akker doorgaat. Het is lekker daar want we hebben het warm en op dit pad pakken we toch een beetje schaduw van de hoge bomen.

Nu ik over het instabiele hobbelige harde zandpad loop merk ik eigenlijk pas dat mijn lichaam, en vooral benen, toch moeier zijn dan ik in eerste instantie dacht. Het is ook warm. Dat draagt zeker ook bij aan het feit dat een lange wandeling veel uitputtender is dan wanneer de temperaturen net wat lager zijn. Niettemin struinen we er nog goed op los. Van de 4 episodes die de beschreven route in het boekje beslaat besluiten we er 1 te lopen. Dat zal idd rond de 5 a 6 kilometer zijn.

Het stuk wat we nu lopen blijkt best afwisselend te zijn. Van wandelen langs akkers (wat we sowieso veelvuldig doen over het Pieterpad), over geasfalteerde lanen met hoge bomen, heuvels op moeten klimmen naar vlakke straten of weer door een bos. Het maakt dat ik de vermoeide benen langzaam aan vergeet en vooral bezig ben met de omgeving en veel kletspraat met Louise. Alhoewel we op dit tijdstip van de dag ons soms ook even een paar meter van elkaar verwijderen (onbewust) om in stilte te genieten.

We komen aan bij kasteel Hillenreadt. Echter is het niet toegankelijk. Een duidelijk bord geeft aan dat het privéterrein is, niet voor onbevoegden en gezien de tijd van het jaar staan de bomen zo vol in bloei en blad dat het kasteel nauwelijks is te zien. Laat staan dat ik het op een foto krijg. Het bijgebouw is wel te aanschouwen. Het staat aan de andere kant van de weg.

We nemen er een foto van en wanneer we de hoek omlopen treffen we een old-timer aan. En natuurlijk moeten we onszelf daarmee even fotograferen. Ik voel mij enigszins opgelaten omdat ik privéterrein opstap. Daarbij bedenk ik dat wanneer de eigenaar dit wellicht vanuit zijn raam aanschouwt zal denken, "Och, daar heb je er weer een paar. nummer 100 van vandaag..." 

Louise lijkt zich er niet druk om te maken of er bij stil te staan en geeft aan dat ik er niet over na moet denken.  Gewoon erbij gaan staan. Klik klak, en ik sta erop. Dan stuivertje wisselen en ook Louise staat met de beautifull lady op de plaat.

We wandelen de laan uit, moeten een stukje bos door en komen dan door een heel klein plaatsje. Eerder op de route hadden we de houten borden al gezien met daarop "Boukoul". Het plaatsje zal wellicht meerdere huizen hebben maar aangezien wij langs de rand lopen treffen we slechts twee boerderijen in een straal van... paar kilometer aan, een voorbijrijdende tractor en een boerenzoon die op een brommer aan het scheuren is. 

Opnieuw belanden we door een bos. Niet groot. Het is nog steeds het landgoed Hillenreadt. Onderweg horen we weer van alles ritselen in de bosjes. Opnieuw menen we keer op keer een enorm beest aan te treffen. Maar opnieuw is het keer op keer slechts een muisje, kikker of vogel. We nemen er genoegen mee.

We komen het landgoed af/het bos uit en belanden op een zandweg. De beschrijving in de gids wordt zo'n wirwar voor ons dat we eigenlijk niet meer kijken naar de routebeschrijving maar op de LAW markeringen te vertrouwen. Of de beschrijving echt een wirwar is of dat het te maken heeft met moeheid weet ik niet. Maar soms is de koek even op en is een opsomming van van alles even te veel voor je brein om op te slaan. 

We zouden na het bos dat we het bos verlaten, nu dus, op een Romeinse weg moeten komen. Het is de weg van Heerlen naar Xanten. Ik denk dat dit het beginstukje weg moet zijn maar enige aanknopingspunten of bevestiging ontgaat mij volledig. Volgens mij wordt het tijd om de tocht langzaam aan ten einde te maken en te zorgen dat we van een goed avondmaal worden voorzien.

We passeren een stukje verder dit bord. Het staat in een flauwe bocht en als het goed is moet hier de originele vroegere romeinse weg liggen!

We komen uit op een asfaltweg en wandelen voorbij de adellijke kasteelboerderij Zuidewijk Spick. Het is een 16e en 17e eeuwse boerderijen complex die aan Hillenreadt verbonden is/was. Spick komt van Spieker wat Graanopslag betekend. 

Uiteindelijk wandelen we verder op een lange asfaltweg tussen grasvelden en een enkele akker in. De weg brengt ons naar het Spikkerdal. We zijn er wel klaar mee. We hebben er een kilometer of 7 opzitten en zijn moe, hebben honger en beseffen dat doorlopen naar Roermond ons nog zeker een uur kost. Dit was even een rekenfoutje. We dachten nl pal door Roermond te komen. Ook Louise is gebonden aan tijd en de restaurants sluiten om 20.00. Er doemt dus tijdnood op. We zoeken een goed punt om een taxi te bellen die ons bij Roermond station af kan zetten. 

Op de Spikkerweg zien we een camping. We besluiten de taxi daar heen te laten komen en terwijl we wachten bestellen we 2 flesjes spa de man. Goed vocht bijtanken blijkt noodzaak. Tenminste, zo voelt ons lijf. De taxi is er snel en binnen no-time staan we in Roermondcentrum. Echter zijn we net te laat om eten op het terras te kunnen bestellen. We wandelen een Sushibar in, bestellen een witte wijn en een sushi to go die we vervolgens op het plein bij de grote letters ROER💋 als een stel echte pelgrims, opeten. 

Ik heb nog nooit zo'n lekkere sushi gehad!